MARILLION

Pablo

Założyłem taki wątek na niedługo przed zniknięciem forum thecure.pl
Ponawiam więc i na tym. Co sądzicie o zespole Marillion? Zarówno z Fishem jako liderem, jak i z ery Hogartha...

Kiurczyński

Uwielbiam obu panów śpiewających w Marillion i wciąż odkrywam kolejne płyty jakie nagrali. Do tej pory poznałem Marbles, Anoraknophobia, Seasons End i Misplaced Childhood. Jeszcze trochę przede mną tego odkrywania Smile

Poki co wszystkie wymienione płyty bardzo mi się podobają. Każda czymś innym urzeka.

Gość

Sam zacząłem ten wątek, więc chyba pora, żebym powiedział coś konkretnego... To jeden z niewielu zespołów, który zrobił na mnie spore wrażenie i do dziś pozostaje w gronie ulubionych. Tyle, że mam tu na myśli tylko działalność z Fishem. Nagrali z nim, jako wokalistą, ledwie cztery albumy i wszystkie są znakomite. Ciężko wybrać ten najlepszy, ale dla mnie jest nim debiutancki „Script For A Jester’s Tears”. Jedynie sześć utworów, ale za to jakich! Każdy z nich stał się klasykiem. Rewelacyjne „Garden Party” i „Chelsea Monday”, świetne „He Knows You Know” i „The Web”, najlepsze z najlepszych - skrajne utwory płyty: początkowy tytułowiec i finałowy „Forgotten Sons”. To album-ideał. Po nim dostajemy równie wspaniały longplay „Fugazi”, wg większości fanów - najlepsze dzieło zespołu. Rok później, opus-magnum, „Misplaced Childhood” jest dla Marillion tym, czym „The Wall” dla Floydów. Dodajmy, że zawiera bodaj najbardziej znany światu utwór zespołu – „Kaileigh”. Dwa lata później nagrano „Clutching At Straws” (znów świetnie sprzedany singiel – „Incommunicado”) Z trasą tej płyty zespół po raz pierwszy (i jedyny z Fishem) przyjechał do Polski, dając sześć koncertów. Zresztą ten album Polska usłyszała dzień przed jej premierą... światową, bo chłopcy przywieźli ze sobą świeżutką płytkę, a w radiowej Trójce puścił ją „Beksa”.

Dla mnie te 4 płyty są wspaniałe. Jako piątą możemy potraktować „B’sides Themselves”, zawierającą niedostępne na wspomnianych albumach songi, w tym najbardziej kultowy, siedemnastominutowy epicki „Grendel” i chyba najbardziej udany b-sajd Marillionów - „Market Square Heroes”. Warto dodać, że w „rybnym” okresie wydano dwa bardzo udane albumy koncertowe: „Real To Reel” i podwójny „La Gazza Ladra”. Fish w swych tekstach był często oskarżany o nieczytelność. Rzeczywiście, to prawdziwa poezja, praktycznie niemożliwa do dosłownego przetłumaczenia, stąd wszelkie przekłady są określane jako interpretacja tekstu danej osoby. Głos Ryby, bardzo oryginalny, interesujący, choć na dłuższą metę może się znudzić. Wracając do tekstów, to mimo licznych przebłysków geniuszu, czasem dość irytujące. Choćby w porównaniu do Watersa, który wielokrotnie (i z PF, i solo) śpiewał z grubsza o tym samym (wojna, śmierć, etc.). O ile słowa spod pióra Rogera powalały, czasem wręcz „wypierdalały z butów”, to Fish jest chwilami zbyt naiwny. Zawsze jednak podziwiałem jego wokalne zaangażowanie.

Po odejściu Dereka Dicka (vel Fish) zespół dużo stracił. Późniejsze longplaye nie mają już tego ognia i zaprzestałem słuchania Marillion. Mam co prawda pierwsze dwie płyty z Hogarthem: „Seasons End” i „Holidays In Eden”, a w przed dwoma laty kupiłem nawet „Marbles”. Nie słyszałem wszystkich krążków wydanych w międzyczasie. Czytałem o nich różne opinie, niektóre chwalebne, inne – wprost przeciwnie. Ale bez Fisha dla mnie to nie jest już ten sam zespół. Podobnie Fish, bez chłopców z Marillion – nie istnieje.

Pablo

Powyższa wypowiedź sygnowana jako GOŚĆ - to ja. Nie wiem co się stało, że tak wyszło. Może coś z łączami? Logowałem się normalnie i nie bardzo rozumiem sytuację. Halo moderator!

ilonka

Misplaced Childhood. Uwielbiam.

s'the figurehead

Niektórzy tu obecni wiedza już, że MARILLION, to moja druga po TC miłość... Minęło trochę czasu zanim przekonałem się do Hogartha. Ukazanie się albumu Brave nie pozostawiło wątpliwości... A do Fisha już zawsze będę miał sentyment i już zawsze Fugazi będzie tą NAJ... A tak przy okazji, Pan Ryba odwiedzi nasz kraj jesienią, zagra w trzech miastach (m.in. Bydgoszcz! i Kraków..), w ramach trasy Return The Child, podczas której wykonuje, podobno, cały materiał z .. Misplaced Childhood ! Wink

s'the figurehead

FISH na koncertach w Polsce już za trzy tygodnie! Wybiera się Ktoś z Bydgoszczy lub okolic do FP?

s'the figurehead

Właśnie przyuważyłem, że bydgoski koncert ma się odbyć w Hali Astorii. Niestety. Bilety w przedsprzedaży 85zł., w dniu koncertu 100.

Kiurczyński

Staram się właśnie oswoić płytę Marillion.com. Póki co ciężko idzie, bo ledwie jeden utwór wpadł mi w ucho, reszta wciąż się wzbrania Wink

Jednak jestem uparty i będę słuchał do skutku.

s'the figurehead

Obok Radiation, to najsłabsza płyta nowego Marillion. Broni się jednak słuchana zupełnie poza kontekstem nurtu. Jest na niej jednak przepiękny moment, House. Muzyczna poezja, jaką uwielbiam na tym gruncie tworzenia... Wink

s'the figurehead

Nieśmiało, aczkolwiek... Rolling Eyes

Widzę, że polskie koncerty Fisha nie wzbudziły Waszego zainteresowania, ale mimo to, kilka słów o tym bydgoskim.
Koncert trwał około dwóch godzin i składał się z dwóch części, a dokładnie: w pierwszej artysta ze swoimi muzykami zaprezentowali kilka utworów z solowych płyt bohatera wieczoru, a w drugiej przedstawili CAŁY materiał z niezapomnianej i przepięknej Misplaced Childhood. Zespół dwukrotnie bisował, grając kolejno: Incomunicado; Marquet Square Heroes i na sam finał... FUGAZI (!). Publiczność oszalała, już przed prezentacją Misplaced..., kiedy to z głośników popłynęły dźwięki Sroki złodziejki.... Wink

Atmosfera w Hali Astorii była fantastyczna i chyba nawet sam Fish był pod wrażeniem, czemu kilka razy dał wyraz. A warto wspomnieć, że odwiedzał nasz kraj wiele razy. Było gorąco, wzruszająco i niezwykle lirycznie...
Nie byłbym sobą, gdybym nie wspomniał o kilku mankamentach, a zaliczam do nich, znaną już co prawda, ale wciąż strasznie drażniącą, akustykę sali i jej walory techniczne (na strasznie miernym poziomie); zbyt krótką część solową występu; fakt, że Fish wokalnie ma najlepsze lata za sobą, niestety Sad

, no i to, że nie wszystko co marillionowskie leży muzykom towarzyszącym artyście...

Pablo

Kiurczyński

Coś słyszałem, że Marillion ma przyjechać do nas do kraju na parę koncertów w 2007 roku. Najbardziej interesuje mnie koncert w Poznaniu, który planowany jest gdzieś pod koniec maja. Jakby ktoś coś wiedział to napiszcie.

Kiurczyński

Na święta sprawiłem sobie płytę "Brave", dwupłytowe wydanie, które MM postanowiło trochę przecenić co by z ludzi idiotów nie robić (Z 56zł na 34.99zł). Nie mogłem więc przejść obojętnie koło tego.
W końcu dane mi będzie poznać tą wybitną płytę ery Hogarthowskiej. Po przesłuchaniu podziele się wrażeniami. Zatem kiedy tylko Jan Ben i Edek tzn Benedek przestanie mi hałasować w głośnikach to nastawiam Marillion.

Kiurczyński